یادمان و یادگاری از یک معلم فداکار

بنام خدا

با سلام و عرض ادب و آرزوی موفقیت برای دانش آموزان عزیز و پوزش بخاطر اینکه مدتیه بخاطر کارهای اداری از آموزش دور شدم.

در ذیل تصویر نامه ی از  یکی از همکاران خدومی که تعهد و وجدان کاری و حس مسئولیت پذیری داشتند را برایتان در وبلاگ به اشتراک میذارم لطفا ، مطالعه بفرمایین تا متوجه بشین که معلم واقعی کیه و چقدر انسان باید متعهد و با اخلاص باشه که بتونه در 57 سال پیش که نه رسانه ای بود و ن وسیله نقلیه فراوان به سبک امروزی و نه اینترنت و فضای مجازی وجود داشت ، ولی دارای احساس مسئولیت و تعهدی باشه که خداوند و وجدان خودش رو حاضر و ناظر بر اعمالش ببینه وبدون اینکه بازرسی یا مسئولی از اداره به ایشان دسترسی داشته باشه ، خودش با این نامه اعلام کنه که ؛ چون بدلیل کسالت نتونستم در کلاس حضور پیدا کنم 1 روز از حقوق بنده کم  شود و جالب اینجاست کلاسش هم تعطیل نشد و با مدیریتی که به دانش آموزانش انتقال داده بود کلاس هم توسط دانش آموزان دایر بود ولی چون خودش نتوانست بره سر کلاس درخواست میکنه که 1 روز از حقوق بنده کسر شود.

و این معلم بزرگ و توانمند کسی نبود جز مرحوم بهنام(بارونی) دانایی 

که متاسفانه 45 روز قبل دارفانی را وداع کرد و دعوت حق را لبیک گفت.  روحش شاد.

تصویر نامه بتاریخ 18/12/1341 و خط زیبای مرحوم دانایی